چارلز سوم پادشاه شد. اما آیا او همیشه می تواند ستاره باشد؟

ایجاد یک تغییر عمده بازیگران در یک سریال طولانی همیشه یک چالش است. صبح شنبه، در یک قسمت ویژه با عناصر «تاج» و «جانشینی»، پادشاه چارلز سوم در نهایت به چهره اصلی گروه سلطنتی تبدیل شد – اگر فقط برای یک روز.

البته تاج گذاری یک حاکم بریتانیایی یک آیین سیاسی و یک مراسم مذهبی است. اما همانطور که تاجگذاری ملکه الیزابت دوم در سال 1953 تأسیس شد، این یک برنامه تلویزیونی نیز هست. این یک ادعای نابهنگام از حق الهی است که برای تشخیص اینکه، در عصر الکترونیک، حتی حاکمان موروثی نیز باید ارتباط خود را استدلال کنند.

تاج گذاری چارلز یک نمایش تمام رنگی بود که شکوه طاووسی سنت بریتانیا و زنگ ها و سوت های تلویزیون قرن بیست و یکم را به نمایش می گذاشت. بریتانیا بهترین لباس هایش، بهترین آثارش، بهترین بارانش را بیرون آورد. شبکه‌ها تمام شکوهی را که می‌توانستند در دوربین ثبت کنند، به دست آوردند. حتی گرافیک‌هایی وجود داشت که عکس‌برداری با اشعه ایکس از ابی وست مینستر را ارائه می‌داد. اصطلاح “افسانه” بیش از یک بار به کار رفت.

اما افسانه ها پیام هایی دارند. این یکی چیزهای زیادی داشت: انتقال تداوم در حالی که سبک سلطنتی مدرن است، روایت‌های پیرامون خانواده سلطنتی را دوباره چارچوب‌بندی می‌کرد و چارلز را نه تنها به عنوان یک رهبر، بلکه به عنوان یک رهبر معرفی می‌کرد.

این یک سفارش بلند بود. چارلز هرگز ستاره زندگی خود نبوده است. او چند ماه است که پادشاه است. او برای چندین دهه یک چهره بین المللی بوده است. اما بیشتر داستان او مربوط به مادر، همسران و فرزندانش بوده است.

تقریباً در تمام دوران تلویزیون، مادرش نماینده بصری خانواده سلطنتی بود. عروسی او یکی از بزرگترین رویدادهای تلویزیونی قرن بیستم بود، اما او در «چارلز و دیانا» تنها به دلیل تولد و شاید الفبای اول شد. اکنون، به یک معنا، او یک شخصیت ثانویه یا درجه سوم در یک سریال تلویزیونی است که اخیراً توسط شخصیت‌های دیگر، از جمله برادر رسوا شده‌اش و پسر و عروسش که از هم جدا شده‌اند، تحت سلطه است.

شنبه، او در مرکز بود. و در میان یک روز جشنی که به دقت برگزار شده بود، او غمگین به نظر می رسید، حتی از آن سنگین شده بود. هر قطعه از سخت افزار سلطنتی که در طول نصب به او ارائه شد – گوی، شمشیر جواهری، ردایی بر جامه – به نظر می رسید که تضعیف روحی را اضافه می کند. به نظر می رسید ملکه کامیلا، که در تمام طول مدت به طرز فجیعی لبخند می زند، بیشتر سرگرم می شود.

شاید خاص‌ترین عنصر مراسم زمانی بود که چارلز به‌طور تشریفاتی در پشت صفحه‌ای از تابلوهای با شکوه گلدوزی شده مسح شد. این مانع برای محافظت از لحظه ای مقدس بین پادشاه و خدا است، اما عجیب بودن رابطه پادشاه با افراد مشهور را نیز به تصویر می کشد: یک عمل تئاتری صمیمی که در خلوت و در حضور میلیون ها تماشاگر به صحنه می رود.

حتی رفتن او در یک مربی طلایی پر از دست انداز و براق مانند نمادی از ناراحتی های شکوه بود. در بی بی سی، یک پانل چالش ها و خطرات ورود به یک کالسکه را در حالی که پارچه های مجلل چند متری را دنبال می کرد، مورد بحث قرار داد. (شما باید به چین ها توجه کنید.)

تلویزیون آمریکایی، در ساعات قهوه سیاه صبح شنبه، چیزهای دیگری برای تمرکز داشت. در این سمت اقیانوس اطلس، دو قرن و نیم دورتر از انقلاب، پذیرفتن همه چیز به عنوان یک مهمانی لباس آسان‌تر است، زیرا خانواده‌های سلطنتی مانند دسرهای آبکاری شده مفصل در خیابان‌ها حمل می‌شوند.

شبکه های آمریکایی به ویژه در مورد حضور انفرادی پسر نویسنده-اینفلوئنسر چارلز، هری، سر و صدا داشتند، که سوالاتی را در مورد همسر غایب هری، مگان، بازنشستگی آنها به عنوان اعضای خانواده سلطنتی و اتهامات نژادپرستی، دعوا و خون بد در خانواده سلطنتی ایجاد کرد. حتی در حالی که صفوف سلطنتی برای راهپیمایی به کاخ باکینگهام آماده می‌شد، دوربین‌های CNN مشغول انتخاب هری در حاشیه بودند.

تاجگذاری خود آگاهانه برای ارائه تصویری از یک پادشاهی مدرن و فراگیر انجام شد، سلطنتی که تلاش می‌کرد توشه‌های استعماری خود را کنار بگذارد. گروه کر انجیل، آللویا را همراه با سرودهای باشکوه خواند. در مراسم شدیداً پروتستانی به شخصیت های مذهبی غیر مسیحی نقش هایی داده شد.

اما هری، در لباس غیرنظامی خود، یادآور شکاف بین سنتی و مدرن در خانواده سلطنتی بود که نمی‌توان آن را با زرق و برق غرق کرد. حتی زمانی که پادشاه جدید در بالکن کاخ باکینگهام در یک بارندگی ظاهر شد تا پروازی را که در اثر آب و هوا ضعیف شده بود تماشا کند، بیشتر توجه مطبوعات بر غیبت هری متمرکز شد. (وارث چارلز، شاهزاده ویلیام، با خانواده اش به کناری رفت.)

الیزابت تا حدودی به دلیل محبوبیتی که از طریق رسانه‌ها به دست آورد، توانست از درام‌های خانوادگی زمان خود جان سالم به در ببرد، با تاج گذاری تلویزیونی جهانی که او را به عنوان یک زن جوان معرفی کرد که نقش بزرگی را ایفا می‌کند. چارلز مشهور است و تصویر رسانه ای جدی به عنوان مردی از مسائل دارد. اما او همان علاقه یا شهرت طولانی مدت را ندارد و ممکن است زمانی برای ساختن هم نداشته باشد.

با این حال، او این عنوان را دارد، و مراسم رنگارنگ – هر قدر هم که ظاهراً باریک باشد – با وابستگی عاطفی به کشور و تاریخ رعایایش، حداقل کسانی که حاضر شدند و کوک کردند. نمی تواند ستاره باشد، به نظر می رسد مراسم می گوید، همیشه تاج وجود دارد.