لندن – در تابستان 1891، گروهی از خوانندگان از کیپ در آفریقای جنوبی دست به یک کار غیرمحتمل زدند. آنها که خود را گروه کر آفریقایی می نامیدند، با کشتی به انگلستان رفتند تا برای جامعه خود مدرسه بسازند. در یک تور دو ساله، آنها آهنگ‌های سنتی آفریقایی، سرودهای مسیحی و تصنیف‌های انگلیسی را اجرا کردند و جمعیت زیادی را به سوی خود کشاندند – و دعوتی برای آواز خواندن برای ملکه ویکتوریا در اقامتگاهش در جزیره وایت. آنها حتی یک دوره در آمریکای شمالی انجام دادند.
اما زمانی که در سال 1893 به آفریقای جنوبی بازگشتند، توسط مدیران تورهای درنده، تبعیض و مخالفت های داخلی فرسوده شده بودند. سپس آنها برای بیش از یک قرن فراموش شدند.
در «آکورد شکسته» که روز جمعه در Sadler’s Wells اینجا اکران می‌شود، گرگوری ماکوما، طراح رقص آفریقای جنوبی و توتوکا سیبیسی آهنگساز، سفر فیزیکی و معنوی گروه کر را تداعی می‌کنند، زیرا اعضای آن با واقعیت‌های انتظارات استعماری، نژادپرستی و فرهنگ‌های متضاد مواجه می‌شوند.
ماقوما که می گوید «آکورد شکسته» نشانگر بازنشستگی او از اجرا خواهد بود، رقصنده اصلی و مجرای داستان است. چهار خواننده-رقصنده (Tshegofatso Khunwane، Lubabalo Velebhayi، Xolisile Bongwana و Zandile Hlatshwayo) به نمایندگی از خوانندگان، با تکمیل یک گروه کر محلی، در هر جایی که نمایش روی صحنه می رود، درگیر هستند. در Sadler’s Wells، این گروه آواز Echo خواهد بود.
سارا لتو، رهبر ارکستر اکو، در یک مکالمه تلفنی بین تمرینات گفت: “توتوکا آن را بسیار هوشمندانه نوشته است.” هارمونی های الهام گرفته از آفریقا و آهنگ های محلی موجود وجود دارد، اما موسیقی کلاسیک غربی نیز وجود دارد، با ارجاع به هندل، به مرثیه دیدو از پرسل، که وارد می شود و سپس از بین می رود.
او افزود: «برای من، غرب در مقابل «دیگری» و این ایده که این گروه فرهنگ غرب سفید را اجرا می‌کنند، تداعی می‌کند. اینها مسائلی هستند که هنوز مرتبط هستند.»
یک سکانس از خاطرات شخصی اعضای گروه کر استفاده می کند تا برخی از نگرش ها و کلیشه های نژادپرستانه ای را که آنها با آن مواجه شده اند نشان دهد. لاتو گفت: “اجرا کردن ناراحت کننده است، اما مهم است.”
طی یک تماس ویدیویی اخیر از اتاوا، جایی که «آکورد شکسته» اجرا می‌شد – برنامه‌هایی برای یک تور دیگر در آمریکای شمالی در اواخر امسال در دست اجراست – سیبیسی، انیمیشنی و پرحجم («همیشه زیاد حرف می‌زنم») و ماکوما، آرام‌تر، انعکاسی ، درباره نحوه همکاری آنها با یکدیگر، اهمیت داستان های ناگفته و اینکه چرا مهم بود نمایش را دسته بندی نکردند، صحبت کردند. در اینجا گزیده هایی از گفتگو ویرایش شده است.
چگونه به وجود گروه کر آفریقایی پی بردید و چه زمانی تصمیم به همکاری در قطعه ای درباره آن گرفتید؟
توتوکا سیبیسی شروع واقعاً یک نمایشگاه در سال 2014 بود که توسط رنه موسای، متصدی مجموعه Autograph در لندن ایجاد شد، که چاپ های ژلاتینی از اعضای گروه کر را در آرشیو هولتون پیدا کرد. زمانی که نمایش به آفریقای جنوبی می آمد، با فیلیپ میلر، آهنگساز دیگر آفریقای جنوبی، در مورد ایجاد یک موسیقی صوتی با من تماس گرفتند. باید به این فکر می‌کردیم که چگونه آن بخش از تاریخ را که ناگفته مانده بود، دوباره تصور کنیم تا صدایی برای آن پیدا کنیم.
گریگوری ماقوما من فقط زمانی که نمایشگاه در موزه آپارتاید در ژوهانسبورگ در سال 2018 برگزار شد، گروه کر آفریقایی را کشف کردم. این به طور اتفاقی بود، زیرا در حال تکمیل یک مستند بودم و می خواستم در آنجا فیلمبرداری کنم. وقتی با پرتره ها و موسیقی وارد اتاق شدم، مجبور شدم به مرکز اتاق بروم و برقصم.
احساس کردم تصاویر اطراف اتاق به من نگاه می کنند، که من حامل این تاریخ ناگفته و نادیده هستم. و به این فکر کردم که مردم در آن زمان چگونه به آنها نگاه کرده بودند. سوالاتی که من با آنها دست و پنجه نرم می کردم، پیرامون بدن سیاه، پیرامون نگاه، بلافاصله به این عکس ها متصل شدند. من به Thuthuka رفتم تا بگویم می خواهم روی این کار کار کنم.
توتوکا، واکنش شما چه بود؟
سیبیسی آیا حرکت این مرد را دیده اید؟ این یک بله فوری بود! در آثار گرگ، هیچ ژستی بی معنا نیست، بنابراین برای من کاملا منطقی بود که با هم کار کنیم.
ماقوما ما در مورد چگونگی بیان داستان بدون تبدیل آن به یک سخنرانی تاریخ زیاد صحبت کردیم. ما به آنها فکر کردیم که از آفریقای جنوبی با یک قایق سفر می کنند، به آب و هوای متفاوت، بوها و صداهای متفاوت می رسند، لباس های ویکتوریایی می پوشند یا از آنها انتظار می رود که لباس “آفریقایی” بپوشند. سپس باید بررسی می‌کردم که چگونه همه آن عناصر به ژست ترجمه می‌شوند، و Thuthuka باید نحوه ترجمه آن را به آهنگ کار می‌کرد.
سیبیسی اما ما همچنین می‌خواستیم از گفتن داستان گروه کر دور شویم. در اینجا یک گروه سیاه‌پوست به شمال سفر می‌کردند، و ایده‌هایی در مورد اینکه چه چیزی باید باشند و چگونه مناسب نیستند وجود داشت. این ایده که برای ورود به اروپا باید معیارهای خاصی را رعایت کنید از بین نرفته است. می بینید که تاریخ چگونه تکرار می شود.
اما این یک بحث در مورد مبارزه سیاهان نیست. در کنار هم قرار گرفتن در تئاتر به عنوان فضای جمعی چیزی وجود دارد: ما می گوییم این همان چیزی است که می دانیم اتفاق افتاده است و شما می توانید در بازسازی آن شرکت کنید.
آیا این قطعه را با هم ساختید و ساختید؟
سیبیسی دوست دارم فکر کنم بین من و گرگ یک رقص همزیستی وجود داشت. سوالات زیادی مطرح می شود و شما جریان را دنبال می کنید، بنابراین موسیقی به طور چشمگیری از موسیقی نمایش پرتره فاصله گرفت. لحظات زیادی وجود داشت که گرگ می گفت: “من این را می شنوم، شما چه می شنوی؟” فرآیندها و ابزارهای آهنگسازی و طراحی رقص بی شباهت نیستند.
ما به خودمان پارامترها دادیم: 60 دقیقه، یک رقصنده، چهار نوازنده، یک گروه کر. اما پس از آن، چه می شود اگر کوارتت نیز می رقصد؟ اگر ما یک گروه کر داشتیم چه می شد؟ اگر گروه کر از شهرهای مختلف می آمدند چه؟
ماقوما برای من روشن بود که من تنها رقصنده خواهم بود. می خواستم چیزی برای بازنشستگی ام از اجرا داشته باشم. من خیلی بداهه می‌گویم، خیلی از آنها هم همین‌طور بود، سپس خیلی دیرتر انتخاب کردیم. بسیاری از کارهایی که من روی صحنه انجام می دهم هنوز بداهه است، اما با لنگرها و پارامترهای واضح. من بسیار احساس می کنم که بخشی از کوارتت نوازندگان-حرکات اطرافم هستم. آنها مانند اندام اضافی در فضا هستند.
سیبیسی برای نمایشگاه، من و فیلیپ با 15 خواننده در کیپ تاون کار کردیم. به دلیل سنت شفاهی بزرگ در آفریقای جنوبی، باتوم موسیقایی واقعی بود. ممکن است مردم بگویند: “نه، مادربزرگ من این را جور دیگری می خواند.” بسیاری از آنها وارد ترکیب شدند و سعی می‌کردند صداهای فردی از گروه بیرون بیایند. در سال 1891، گروه کر نوعی شی بود که نماد دیدگاه بریتانیایی از آفریقا بود: انسان‌هایی تاریک و غیرقابل نفوذ به جای انسان‌های فردی و توانا.
وقتی قطعه را تماشا می کنید، متوجه می شوید که گرگ تجسم بسیاری از این هویت ها است. او رهبر است، یک پسر جوان، شخصیتی که آنها را در دعای خداوند رهبری می کند، دیگری که می خواهد به خانه برود. او ظرف آن گفتگوهاست. او مدام در تلاش است تا خود را در جایی قرار دهد. گروه کر امتیازی رسمی و سختگیرانه دارد و زنده بودن بداهه گرگ در مقابل آن قرار دارد. در پایان، ساختار، امپراتوری شروع به فروپاشی می کند. مرکز نگه نخواهد داشت اینها ابزارهای رسمی هستند که ما برای آشکارتر کردن این ایده ها استفاده کردیم.
کار در دسته بندی خاصی قرار نمی گیرد. این عمدی بود؟
ماقوما من همیشه احساس می‌کردم که نباید آن را به‌عنوان رقص، اپرا، تئاتر، هر چیز دیگری دسته‌بندی کرد – و این آزادی به ما اجازه می‌دهد از قوانین پیروی نکنیم، فضایی ایجاد کنیم که در آن شکست بخوریم و اجازه دهیم اثر رشد کند. به عنوان یک رقصنده، من عادت دارم به موسیقی پاسخ دهم، اما در اینجا به متن، بخور، گروه کر، حتی چمدان هایی که تبدیل به سازهای کوبه ای می شوند نیز بود.
سیبیسی در اجرای آفریقایی، نامگذاری چیزها تعلیمی نیست، و می توان گفت که با تلاش برای انجام این کار، سلسله مراتب غربی هنر عالی و هنر پایین را بازی می کنید. هدف این است که دیدگاه افرامرکزی را متمرکز کنیم و خود را از نامگذاری که در غرب وجود دارد حذف کنیم. یا شاید، همانطور که نویسنده NoViolet Bulawayo می نویسد، ما به نام های جدیدی نیاز داریم.
