این تنها بحران پیش رو نیست. در این مرحله، چیزهای زیادی در مورد تلاش های بی شمار ترامپ و حامیانش برای براندازی نتیجه انتخابات ریاست جمهوری 2020 شناخته شده است. فضل کشور این بود که آمادگی کمی در پشت این تلاش وجود داشت و جمهوری‌خواهان در پست‌های کلیدی – اگر چیزی از دموکرات‌ها نگوییم – با این پروژه خصمانه نشان دادند. اما همانطور که روزنامه تایمز در ماه اکتبر گزارش داد، بیش از 370 جمهوری‌خواه که در سال 2022 نامزد می‌شوند گفته‌اند که به نتایج آن انتخابات تردید دارند و “صدها نفر از این نامزدها برای پیروزی در رقابت‌های خود مورد علاقه هستند.”
انتخابات 2022 بسیار محتمل است که صدها جمهوری خواه را به قدرت برساند که متعهد هستند تا مطمئن شوند که انتخابات ریاست جمهوری سال 2024 بدون توجه به اینکه آرا چگونه به دست می آید، به نتیجه برسد. از 6 ژانویه تاکنون هیچ اقدامی برای تقویت سیستم در برابر شیطنت انجام نشده است. اگر – وقتی ترامپ در سال 2024 با وزرای امور خارجه یا فرمانداران یا ناظران هیئت مدیره انتخابات جمهوری خواه تماس بگیرد و از آنها بخواهد آرای مورد نظر او را بیابند یا آرایی را که رقیبش دارد رد صلاحیت کنند – آنها بیشتر تلاش کنند تا از آنها پیروی کنند، چه؟ احتمالات بحران فراوان است.
در اینجا نیز، مقامات جمهوری خواه که به طور کامل از تئوری های توطئه ترامپیستی استقبال نمی کنند، ممکن است خود را در حال توجیه منطقی برای تبعیت بیابند. این فیلمی است که ما قبلاً تماشا کرده ایم. اکثر جمهوری خواهان مجلس نمایندگان که به صدور گواهینامه انتخابات 2020 رای منفی دادند، ادعاهای ترامپ را پوچ می دانستند. اما آنها ترجیح دادند پشت منطق عجیب و گریزانه مایک جانسون برای رای دادن پنهان شوند، زیرا ترامپ از آنها خواسته بود بدون نیاز به پذیرش حرف‌های او رای دهند. راه‌حل جانسون این بود که پیشنهاد کند تغییرات دوره همه‌گیری در روش‌های رأی‌گیری خلاف قانون اساسی است، بنابراین نتایج را غیرقابل تأیید می‌کرد. مزخرف بود و بدتر از آن، نامردی بود. اما این یک یادآوری است که مشکل فقط مقامات جمهوری خواه نیستند که باعث ایجاد بحران انتخاباتی می شوند. تهدید توانمند، توده بسیار بیشتری از همکارانشان است که قبلاً ثابت کرده اند هیچ کاری برای اعتراض انجام نمی دهند.
همه بحران ها با یک رویارویی سیاسی شروع نمی شوند. برخی از آنها می توانند از یک ویروس جهش یافته و به سمت مرگ کشندگی بیشتر بروند. برخی ممکن است از سیاره ای بیایند که خارج از نوار باریکی که تمدن بشری را پرورش داده است، گرم می شود. برخی ممکن است از جاه طلبی های انبساطی دیکتاتورها و خودکامه ها ناشی شوند. چند سال گذشته نمونه های روشنی از هر سه آورده است. اما به ویژه در سال گذشته، حزب جمهوری خواه خود را در جایی بین نادیده انگاشتن و خصمانه نسبت به آمادگی ها و پاسخ هایی که این بحران های احتمالی ایجاب می کند نشان داده است.
هفته گذشته، من از دولت بایدن به دلیل ناتوانی در یافتن یک مسیر حزبی برای تامین مالی آمادگی برای همه گیری انتقاد کردم. اما چنین مسیری تنها به این دلیل ضروری بود که حزب جمهوری خواه به شدت در برابر تلاش ها برای آماده شدن برای همه گیری بعدی حرکت کرده است. بودجه کمیته مطالعات جمهوری خواه نمونه بارز این است که حزب در مورد کووید کجا رفته است. اینطور نیست که جمهوری خواهان طرفدار کووید باشند. اما انرژی حزب بسیار ضد کووید است. این شامل سیاست پس از سیاست حمله به دستورات واکسن، اختیارات اضطراری و واکسیناسیون برای کودکان است. اما در بیش از 100 صفحه آن، من نتوانستم هیچ راه پیشنهادی برای اطمینان از آمادگی بهتر برای تهدید ویروسی بعدی پیدا کنم.
تصور اینکه چنین سیاست‌هایی چه می‌تواند باشد آسان است: دولت در صدور مجوز برخی درمان‌ها و آزمایش‌های جدید کند بود، در تلاش‌های خود برای صرف هزینه‌های تحقیقاتی دست و پا گیر بود و تقریباً آن‌طور که می‌توانست در به کارگیری فناوری برای نظارت بر موارد جدید و جدید، نوآورانه نباشد. بیماری های نوظهور این یک انتقاد آزادیخواهانه و نه لیبرال از دولت است. اما بودجه کمیته مطالعاتی هیچ بحثی در مورد اینکه چگونه مقررات زدایی ممکن است دفعه بعد پاسخ بهتری را ایجاد کند ارائه نمی کند.
و این فقط کووید نیست. جمهوری‌خواهان مدت‌هاست که نسبت به تلاش‌ها برای آماده‌سازی برای تغییرات اقلیمی تردید دارند. بودجه کمیته مطالعاتی با برنامه هایی برای استخراج سوخت فسیلی غاز و جلوگیری از حمایت دلارهای فدرال از توافقنامه آب و هوای پاریس غلیظ است. جمهوری خواهان، باید بگوییم، در محبت های خود به ولادیمیر پوتین اختلاف نظر داشتند، اما حداقل در روزهای اولیه حمله روسیه به اوکراین، بسیاری از تلاش ها برای حمایت از اوکراین حمایت کردند. اما مک کارتی پیشنهاد کرده است که جمهوری خواهان در صورت پیروزی در ماه نوامبر کمک به اوکراین را قطع خواهند کرد و او تنها نیست که بخواهد ایالات متحده را از درگیری عقب نشینی کند.
