اولین کارم “بازمانده ها” بود [from 2015-17]. این بدون رزومه بود، اما خالق نمایش، دیمون لیندلوف، تست بازیگری من را دید و مانند «آن پسر» بود. او مرا از اینگلوود بیرون آورد، در حالی که در Sunglass Hut کار می کردم.
ت.: موزیسین بودن نیز وحشت خودش است – هیچ وقت در زندگی من نبود که در آن نباشم، اما چند تابستان در فروشگاه کمیک کار کردم.
JA: کشف شدن یک شبه اتفاق نمی افتد. این مجموعه ای از اتفاقات کوچک است. وقتی با ویولا و شوهرش ملاقات کردم [Julius Tennon]، اینطور نبود که “ما شما را در کنسرت بعدی خود قرار می دهیم.” مثل این بود که دست به کار شو و شاید در صف با هم برخورد کنیم.
ت.: به قول بزرگ فلوید می ودر: “کار سخت”.
JA: اول قلب
ت.: برای من، به آلبوم‌هایم بیشتر شبیه عکس‌های فوری یا عکس‌هایی از جایی که هستم نگاه می‌کنم. من دوست ندارم در این مورد صحبت کنم، اما سال های زیادی را به عنوان یک الکل گذراندم. درجات مختلفی داشت اما برای من مدت زیادی ابری بود. حتی با آلبوم “مست” (2017)، لحظه ای فرا رسید که مجبور شدم با خودم در مورد آنچه که هست صادق باشم. به هدفی رسید. اگر هنوز با آن چیزها سر و کار داشتم، احتمالاً مرده بودم.
مجله تی: وقتی برای اولین بار با افرادی مانند واشنگتن و لامار همکاری می‌کنید، چگونه می‌توانید نفس خود را دور بزنید و همچنان هنرهای بزرگی انجام دهید؟
JA: منیت من وجود نداشت.
ت.: مرگ نفس یک چیز واقعی است.
JA: باید با کف دست باز وارد شوید و بتوانید یاد بگیرید. و این به من خدمت کرد. من همیشه در اعتماد کردن به بازیگران مسن‌تر خوب بوده‌ام، و دوست دارم با افراد مسن‌تر بیشتر بنشینم. آنها شما را مسخره می کنند: دنزل من را “سر بادام زمینی” صدا می کند.
ت.: من سال ها با اریکا بادو تور برگزار کردم و در آن ضبط کردم [2000s “New Amerykah”] آلبوم ها یک بار قبل از رفتن روی صحنه نماز می خواندیم. و او این لحظه را داشت که در آن بود [to the rest of the band]من نمی دانم که آیا هیچ یک از شما می دانستند، تاندرکت یک هنرمند است. فقط می‌خواهم بفهمی که او متفاوت است.» او قبلاً من را با خودش جلو می برد و می رقصیدیم. آن زن زندگی مرا تغییر داد. او به من نشان داد که هنرمند بودن به چه معناست.
