پس از یک تابستان طولانی و خشک، زمستان از طریق یک رشته طوفان های جوی رودخانه، هدیه آب را به کالیفرنیا آورده است. متأسفانه، از آنجایی که این رودخانه‌های پراکنده در آسمان با مناطق توسعه‌یافته پوشیده از بتون و رودخانه‌های محصور شده توسط سیلاب‌ها مواجه شده‌اند، ویرانی به همراه داشته‌اند: سیل، رانش گل، جاده‌های آب‌شده، خاموشی، درختان ریشه‌کن شده و حداقل شش کشته.
اما کالیفرنیا مجبور نیست منفعلانه از طریق شلاق خشکسالی و سیل رنج ببرد. برای کاهش خطر هر دو، می تواند با کار با سیستم های طبیعی، بخشی از زمین خود را به آب بازگرداند.
یکی از راه‌های انجام این کار، استفاده از ویژگی‌های زمین‌شناسی منحصربه‌فرد به نام دره‌های سرخپوشان است. این دره‌های مدفون که در دره مرکزی ایالت حک شده‌اند توسط رودخانه‌های عصر یخبندان تشکیل شده‌اند که از سمت غربی سیرا نوادا می‌ریختند و بعداً با ماسه درشت و شن ناشی از ذوب یخبندان پر شدند.
امروزه آن شن و ماسه درشت یک ابرقدرت است که رودخانه‌های پالئو را فوق‌العاده متخلخل می‌سازد و می‌تواند باران‌های شدید را به سرعت به زیر زمین منتقل کند. نفوذپذیری آنها به حدی است که می توانند حدود 60 برابر بیشتر از مواد اطراف که توسط خاک رس و سیلت غالب است، آب جذب کنند. تنها سه مورد از آنها تاکنون پیدا شده است، اما شکار برای یافتن موارد بیشتر و سریع ادامه دارد.
گراهام فاگ، استاد بازنشسته هیدروژئولوژی در دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، که سیستم های آبی کالیفرنیا را به مدت 40 سال مطالعه کرده است، یک رویای دیرینه دارد: پیدا کردن یک دوجین یا بیشتر دره سرخپوشان و استفاده از آنها برای جبران آب های زیرزمینی که بیش از حد کاهش یافته اند. پمپاژ و کنترل رودخانه ها با سیلاب ها و سدها. برای چندین دهه، افراد کمی گوش می دادند. اما به تازگی، این شروع به تغییر کرده است. او و همکارش رزماری نایت از دانشگاه استنفورد، دپارتمان منابع آب ایالت را متقاعد کرده اند که یک نظرسنجی سه ساله برای یافتن تعداد بیشتری از آنها انجام دهد.
امید بزرگ این است که مجموعه‌ای از دره‌های سرخپوشان می‌توانند به زه‌کش‌های طوفانی غول‌پیکر برای جذب سریع باران‌های شدید تبدیل شوند. بر اساس یک مطالعه، آب طوفانی که بر روی دره ها پخش می شود، در زیر زمین فرو می رود و سپس به خاک رس و سیلت اطراف می رود، تا بیش از 12 مایل در دو طرف دره و تا صدها فوت در عمق. این امر سطح آب کاهش یافته را افزایش می دهد، که مهم است زیرا یک سیستم آب زیرزمینی سالم تر می تواند رودخانه ها را از پایین تغذیه کند و به مردم اجازه دهد تا به پمپاژ آب از چاه ها ادامه دهند. همچنین می تواند آب بیشتری را در دسترس گیاهان و خاک قرار دهد، به حفظ چرخه باران و کاهش خطر آتش سوزی کمک کند.
به اندازه کافی آب سطحی مدیریت نشده از باران و برف در سراسر ایالت برای تامین مجدد سفره های دره مرکزی وجود دارد و آب بیشتری را در اختیار کشاورزان، ساکنان شهری و محیط زیست قرار می دهد. طبق یک مطالعه در سال 2021، حتی با وجود تغییرات آب و هوایی، این ایالت به احتمال زیاد آب کافی برای شارژ در آینده خواهد داشت تا حدی به دلیل آب و هوای شدیدتر.
برای استفاده از دره های پالئو برای ذخیره این باران های بزرگ، زمین بالای آنها باید برای تغذیه آب های زیرزمینی حفظ شود. و این در حال حاضر یک چالش است: یکی از دره‌های پالئو که در خارج از ساکرامنتو یافت می‌شود، برای ساخت و سازهای مسکن در نظر گرفته شده است که آن را با بتن و آسفالت غیرقابل نفوذ می‌پوشاند. چنین تصمیماتی معمولاً توسط دولت های شهر و شهرستان اداره می شود، اما ایالت می تواند مناطقی را که دارای دره های سرخپوشان هستند تشویق کند تا از زمین های بالای آنها محافظت کنند.
استفاده از زمین تنها مسئله نیست. قنات های اصلی این ایالت که آب را از شمال به جنوب منتقل می کنند نیز می توانند نقش مهمی در کمک به رسیدن آب سیلاب به دره های پالئو داشته باشند. این قنات ها در زمستان زمانی که تولیدکنندگان کمتری نیاز به آبیاری محصولات خود دارند کمتر مورد استفاده قرار می گیرند و می توانند آب اضافی طوفان را به سفره های زیرزمینی تخلیه شده منتقل کنند. می توان لوله هایی را به آنها اضافه کرد تا آب را به دره های سرخپوشان منتقل کند.
نظرسنجی دپارتمان منابع آب کالیفرنیا از فناوری هوابرد برای نقشه برداری از حدود 100 منطقه آب زیرزمینی استفاده می کند که برخی از آنها ممکن است حاوی دره های سرخپوشان باشند. خبر خوب این است که مکان دره‌های سرخپوشان تا حدودی قابل پیش‌بینی است: طبق گفته دکتر فوگ، هر شاخه‌ای که از سیرا نوادا خارج می‌شود، به احتمال زیاد یکی دارد. اینکه آیا از دره‌های پالئو برای تغذیه استفاده می‌شود به اولویت‌های کاربری اراضی محلی و طرح هر حوضه آب تحت قانون مدیریت پایدار آب‌های زیرزمینی برای متعادل کردن برداشت و تغذیه به ایالت ارائه شده است.
اما دولت‌هایی که سیستم‌های طبیعی مانند دره‌های پالئو را در اولویت قرار می‌دهند، متوجه می‌شوند که ارزش خوبی دارند، با هزینه‌ای تقریباً نصف هزینه مداخلات صنعتی مانند سیل‌ها و اغلب از نظر جذب سیل و تامین آب در تابستان عملکرد بهتری دارند. اگرچه ساخت و ساز در مکان‌های مستعد سیل ادامه دارد، اما هر دلار سرمایه‌گذاری برای خرید زمین‌های توسعه نیافته برای آب‌ها می‌تواند 2 تا بیش از 5 دلار برای جلوگیری از خسارات سیل صرفه‌جویی کند. سیستم‌های سالم نیز می‌توانند خود را حفظ کنند و در غیر این صورت پولی را که در نبرد دائمی با نیروهای طبیعی خرج می‌شود، صرفه‌جویی کنند.
اگرچه آب کالیفرنیا در تابستان به طرز بدنامی بیش از حد تخصیص داده می شود، مقدار زیادی از آب زمستانی کمتر توسط حقوق آب محدود می شود. مردم اکنون در تلاشند تا ادعای آب زمستانی را برای شارژ مجدد سفره های زیرزمینی مطرح کنند تا در تابستان که نیاز بیشتر است، آب بیشتری در دسترس باشد. مرتب سازی این فرصتی است برای به روز رسانی سیستم حقوق آب برای جمعیت رو به رشد، اکوسیستم های ضعیف و بحران آب و هوایی قرن بیست و یکم برای خدمت بهتر به منافع عمومی.
دره های پالئو یکی از بهترین فرصت ها برای کالیفرنیا برای یافتن تعادل بین سیلاب های خطرناک و سفره های زیرزمینی تخلیه شده است. و دولت اگر این استراتژی را دنبال کند تنها نخواهد بود. بسیاری از ایالت‌ها، شهرها و کشورها به آنچه من «حرکت کند آب» می‌نامم می‌پیوندند تا فازهای کند آب را که در آن آب‌های سطحی و زیرزمینی به هم متصل می‌شوند، بازگردانند. دور شدن از ذهنیت کنترل دقیق ما به سمت احترام بیشتر به چرخه های طبیعی آب می تواند زیستگاه انسانی ما را انعطاف پذیرتر کند و توانایی ما را برای ادامه جریان آب تقویت کند.
اریکا گیز کاوشگر و روزنامه نگار نشنال جئوگرافیک است. او نویسنده کتاب «آب همیشه برنده است: در عصر خشکسالی و طوفان شکوفا می شود».
تایمز متعهد به انتشار است تنوع حروف به سردبیر مایلیم نظر شما را در مورد این مقاله یا هر یک از مقالات ما بدانیم. در اینجا برخی از نکات. و این هم ایمیل ما: [email protected].
بخش نظرات نیویورک تایمز را دنبال کنید فیس بوک، توییتر (@NYTopinion) و اینستاگرام.
