یک وکیل به او کمک کرد تا شکایت جنایی کند، اما پلیس کاری جز دادن بروشوری درباره نفرت آنلاین به او نکرد و گفت که این نظرات قانون را نقض نمی کند یا نمی توانند عاملان آن را شناسایی کنند. توییتر برخی از پست های تهدیدآمیز را حذف کرد، اما بیشتر آنها آنلاین ماندند. فیس بوک از ارائه اطلاعات مربوط به مدیران یک صفحه گروهی که خانم یوسف را هدف قرار داده بود، خودداری کرد.
قربانیان گفتند که چنین آزاری صدمات روانی پایدار به همراه دارد.
استفانی فون برگ، یک سیاستمدار محلی در هامبورگ که مورد هدف فعالان راست افراطی قرار گرفته است، گفت: «آنچه مرا واقعاً به خود جلب کرد، این پرخاشگری واقعاً جنسی بود، همه چیزهایی که به صراحت گفته شد باید برای من اتفاق بیفتد، با عکس‌ها. او گفت که سالها درمان طول کشید تا بر ترس و اضطراب ناشی از آن غلبه کنیم. او گفت: «نتونستم بخوابم.
گاهی اوقات، قربانیان تصمیم می‌گیرند خودشان این کار را انجام دهند.
سال گذشته، کریستین اندت، روزنامه‌نگاری در برلین که پوشش خبری کووید در فضای مجازی موجی از توهین‌ها را به همراه داشت، به نقطه شکست رسید. پس از اینکه یک کاربر ناشناس توییتر او را “احمق” و بیمار روانی خطاب کرد، او مأموریتی را آغاز کرد تا ببیند آیا می تواند این شخص را تحت پیگرد قانونی قرار دهد یا خیر.
اکانت این شخص دارای نام واقعی نبود، اما یک عکس در صفحه نمایه داشت. این به آقای Endt اجازه داد تا یک جستجوی تصویری انجام دهد تا ببیند در کجای اینترنت تصویر را می توان یافت. او را به صفحه لینکدین صاحب یک کسب و کار کوچک هدایت کرد. از آنجا، او وب سایت شرکت، شماره تلفن و آدرس منزل فرد را پیدا کرد.
آقای اندت یافته های خود را در یادداشتی جمع آوری کرد و آن را برای دادستان منطقه ارسال کرد. در دسامبر، پرونده به واحد نفرت آنلاین در نیدرزاکسن، جایی که مجرم در آن زندگی می کرد، رسید. پس از بررسی شواهد، آنها برای مرد جریمه ای به ارزش حدود 1000 یورو ارسال کردند.
آقای اندت گفت: «حتی مطمئن نبودم که آنچه این مرد نوشته جرم است یا نه. در پایان، خوشحالم که آنها کاری در مورد آن انجام دادند و این شخص سیگنالی دریافت کرد که محدودیت‌هایی برای آزادی بیان وجود دارد.»
