تحلیل خبری: در معامله بریتنی گرینر، پوتین از درد، اهرمی آشنا استفاده کرد

ولادیمیر وی. پوتین، رئیس جمهور روسیه، می خواهد جنگ خود در اوکراین را به همان شیوه ای که آزادی یک دلال بزرگ اسلحه روسی را در روز پنج شنبه تضمین کرد، محاکمه کند: آنقدر درد و رنج را بر دولت های غربی تحمیل کند که در نهایت، آنها به توافق برسند.

کرملین بیش از یک دهه تلاش کرد تا ویکتور بوت را که در سال 2011 به جرم توطئه برای کشتن آمریکایی ها محکوم شده بود، از زندان در ایالات متحده آزاد کند. اما تنها امسال و با دستگیری بریتنی گرینر ستاره بسکتبال آمریکایی در فرودگاه مسکو بود که آقای پوتین اهرمی را پیدا کرد تا راه خود را پیدا کند.

روز پنجشنبه، صداهای طرفدار کرملین، آزادی آقای بوت را در تبادل زندانی با خانم گرینر، به عنوان یک پیروزی جشن گرفتند، نشانه ای از این که صرف نظر از تمایل به مجازات روسیه در مورد جنگ در اوکراین، ایالات متحده همچنان به میدان خواهد آمد. جدول زمانی که منافع کلیدی آمریکا در بازی باشد. ماریا بوتینا – یکی از نمایندگان طرفدار پوتین در پارلمان که خودش دوران محکومیت خود را در یک زندان آمریکایی گذرانده است – در برنامه پیام‌رسانی تلگرام پست کرد، روسیه از «موقعیت قدرت، رفقا» مذاکره کرد.

استراتژی نوظهور آقای پوتین در اوکراین، در پی شکست های مکرر ارتش وی، اکنون به طور فزاینده ای منعکس کننده استراتژی است که سرانجام آقای بوت را به مسکو بازگرداند. او زیرساخت‌های انرژی اوکراین را بمباران می‌کند و در واقع مردم آن را گروگان می‌گیرد، زیرا به دنبال شکستن روحیه این کشور است.

این تاکتیک اتحادیه اروپا را با موج جدیدی از پناهجویان تهدید می کند، درست همانطور که آقای پوتین از یک اهرم اقتصادی آشنا استفاده می کند: خفه کردن صادرات گاز. و آقای پوتین شرط می‌بندد که غرب، حتی پس از نشان دادن اتحاد بسیار بیشتر از آنچه که آقای پوتین انتظارش را داشت، در حمایت از اوکراین، در نهایت از مبارزه و اثرات منفی اقتصادی آن خسته خواهد شد.

هیچ تضمینی وجود ندارد که استراتژی کار کند. اگرچه پرزیدنت بایدن در مقابل آقای بوت تسلیم شد، اما او تمایلی به تسلیم شدن از حمایت ایالات متحده از اوکراین نشان نداده است. متحدان اروپایی آمریکا، در حالی که با برخی فشارهای سیاسی و اقتصادی داخلی برای فشار برای سازش با روسیه مواجه بودند، همچنان در این توافق باقی مانده اند.

در مواجهه با این همبستگی غرب، آقای پوتین بارها در این هفته نشان داد که حاضر است به جنگ ادامه دهد، علیرغم عقب‌نشینی‌های سرزمینی شرم‌آور، تلفات روسیه که ایالات متحده بیش از 100000 تلفات می‌دهد و تحریم‌های روزافزون غرب. روز چهارشنبه، او هشدار داد که جنگ “ممکن است یک روند طولانی باشد.” و در مراسم اهدای مدال کرملین به سربازان در روز پنجشنبه، آقای پوتین – به دروغ – اصرار کرد که این دولت اوکراین است که “نسل کشی” را انجام می دهد و این نشان می دهد که حملات روسیه به زیرساخت های انرژی اوکراین ادامه خواهد یافت.

او در سخنانی که از تلویزیون دولتی پخش شد، در حالی که فلوت شامپاین در دست داشت، گفت: «اگر کوچکترین حرکتی برای پاسخ دادن انجام دهیم، سر و صدا، هیاهو و هیاهو در سراسر جهان به راه می افتد. این ما را از انجام ماموریت های رزمی باز نمی دارد.»

آقای پوتین در مورد تبادل زندانیان خود در روز پنجشنبه اظهار نظری نکرد. اما در چارچوب جنگ اوکراین، لحن واضحی برای صدا زدن در مسکو وجود داشت: از نظر حامیان، آقای پوتین یک معامله‌کننده باقی می‌ماند و او آماده مذاکره درباره اوکراین است تا زمانی که غرب جلوی هدف او را نگیرد. کشاندن کشور به مدار خود و تصرف بخشی از خاک آن.

تاتیانا استانووایا، تحلیلگر سیاسی که روی آقای پوتین مطالعه می کند، گفت: «او نشان می دهد که آماده چانه زدن است. اما او به غرب می فهماند که «اوکراین مال ماست».

دیمیتری اس. پسکوف، سخنگوی آقای پوتین، در پاسخ به این سوال که چه زمانی ممکن است جنگ پایان یابد، روز پنجشنبه اشاره کرد که روسیه همچنان منتظر است تا ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، نوعی توافق را بپذیرد: «زلنسکی می‌داند که این همه چه زمانی می‌تواند پایان یابد. اگر اراده ای وجود داشته باشد، ممکن است فردا به پایان برسد.»

اما مقامات آمریکایی گفتند، هنگامی که یکی از جاسوسان ارشد آقای پوتین، سرگئی ناریشکین، ماه گذشته با ویلیام برنز، رئیس سیا، در ترکیه ملاقات کرد، آقای برنز درباره حل و فصل جنگ اوکراین بحثی نکرد. در عوض، آقای برنز درباره عواقب وخیم استفاده از سلاح هسته‌ای در اوکراین برای مسکو هشدار داد و درباره سرنوشت آمریکایی‌های زندانی در روسیه از جمله خانم گرینر صحبت کرد.

جرمی شاپیرو، یکی از مقامات سابق وزارت امور خارجه که اکنون به عنوان مدیر تحقیقات در اندیشکده شورای اروپا در روابط خارجی کار می کند، می گوید: «سبک مذاکره روسیه این است که به صورت شما مشت می زنند و سپس می پرسند که آیا می خواهید مذاکره کنید یا خیر. آمریکایی‌ها به آن پاسخ می‌دهند که می‌دانید، شما فقط به صورت ما مشت زدید، واضح است که نمی‌خواهید مذاکره کنید.»

با این وجود، مذاکرات در مورد برخی موضوعات حتی با تشدید حملات موشکی روسیه ادامه یافته است، مذاکراتی که آقای پوتین علیرغم انتقادهای گاه به گاه از سوی جنگ طلب ترین حامیان جنگ وی، مورد برکت قرار گرفت.

وبلاگ نویسان طرفدار جنگ روسیه در ماه سپتامبر زمانی که آقای پوتین با یک مبادله معتبر قبلی موافقت کرد، عصبانی شدند: فرماندهان گردان آزوف، یک نیروی جنگی ملی گرا در ارتش اوکراین که به دلیل دفاع از یک کارخانه فولاد محاصره شده به شهرت رسید. دوست آقای پوتین، ویکتور مدودچوک، سیاستمدار اوکراینی. برخی از منتقدان موافقت آقای پوتین برای اجازه صادرات غلات اوکراین از طریق دریای سیاه را به عنوان یک امتیاز ناروا مورد انتقاد قرار داده اند.

و سپس صحبت هایی پیرامون آقای بوت و خانم گرینر انجام شد. در ظاهر، با توجه به اختلاف گسترده در شدت جرایم آنها، این مبادله ناهماهنگی به نظر می رسید: یکی از پرکارترین دلالان اسلحه در جهان و یک ستاره بسکتبال آمریکایی که به دلیل سفر با فشنگ های ویپ حاوی روغن حشیش بازداشت شد.

اما آقای بایدن نشان داد که آماده سرمایه گذاری سیاسی قابل توجهی برای تامین آزادی خانم گرینر است، در حالی که کرملین مدت هاست به دنبال آزادی آقای بوت بوده است.

آندری کورتونوف، مدیر کل شورای امور بین‌الملل روسیه، یک سازمان تحقیقاتی نزدیک به دولت روسیه، گفت: «ما می‌دانیم که تلاش‌هایی برای کمک به بوت برای سال‌ها انجام شده است. وی افزود: “او همچنین به یک چهره نمادین برای کرملین تبدیل شده است.”

آقای بوت در میان مقامات اطلاعاتی آمریکا بدنام شد و لقب “بازرگان مرگ” را به خود اختصاص داد، زیرا او برای سال ها از دستگیری طفره رفت. او سرانجام در سال 2008 در یک عملیات مخفیانه در بانکوک دستگیر شد و دادستان‌های آمریکایی گفتند که او با فروش تسلیحات ضدهوایی به خبرچین‌هایی که به‌عنوان خریدار اسلحه برای نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا یا فارک معرفی شده‌اند، موافقت کرده است.

برخی از تحلیلگران معتقدند که آقای بوت با سرویس های اطلاعاتی روسیه ارتباط دارد. چنین پیوندهایی به طور علنی تأیید نشده اند، اما می توانند توضیح دهند که چرا آقای پوتین – افسر سابق KGB – چنین سهامی را برای آزادی آقای بوت به کار گرفته است.

مارک گالئوتی، مدرس روسیه و جنایات فراملی در دانشگاه کالج لندن، آخرین بار گفت: «اگر او فقط یک فروشنده اسلحه و یک غول بزرگ محموله‌ها بود، نمی‌توان فهمید که چرا این موضوع برای دولت روسیه چنین اولویتی داشت. تابستان

این بدان معناست که تصمیم ایالات متحده برای آزادی آقای بوت – احتمالاً برجسته‌ترین روس در بازداشت آمریکا – یک سازش مهم بود. با وجود اینکه روسیه از آزادی پل ویلان، تفنگدار سابق نیروی دریایی که دولت بایدن نیز آن را گروگان سیاسی می‌داند، خودداری کرد، ایالات متحده این مبادله را پذیرفت.

برخی تحلیلگران بر این باورند که تصمیم برای آزادی آقای بوت خطراتی را به همراه دارد، زیرا می تواند آقای پوتین را به گروگان گیری جدید تشویق کند – و نشان می دهد که استراتژی او برای ایجاد درد و سپس کسب امتیازات، همچنان به ثمر می رسد.

آندری سولداتوف، روزنامه‌نگار روسی که در سرویس‌های امنیتی تخصص دارد، گفت که نگران سابقه‌ای است که واشنگتن با معامله یک دلال اسلحه با یک بسکتبالیست که مرتکب تخلف جزئی شده بود، ایجاد کرده است.

او گفت: «در روزهای جنگ سرد، همیشه بحث افراد حرفه‌ای در برابر حرفه‌ای‌ها بود، یک جاسوس علیه دیگری. او گفت در حالی که ایالات متحده باید با تقاضای عمومی در داخل کشور برای بازگرداندن یک گروگان مقابله کند، روس ها می توانند “به طور کامل آن را نادیده بگیرند”.

او گفت: اکنون مسکو «فقط می‌تواند فردی را که دارای شهرت عمومی بالایی در ایالات متحده است – یک ورزشکار، یک ورزشکار» به چنگ آورد. اعتراض عمومی در ایالات متحده “این موقعیت را از نظر این نوع گفتگوها بسیار سودمندتر می کند.”