میانگین امید به زندگی آمریکایی‌ها در سال‌های 2020 و 2021 به شدت کاهش یافت، که شدیدترین کاهش در دو سال اخیر در نزدیک به 100 سال گذشته بود و یادآور تلفاتی است که با ادامه همه‌گیری ویروس کرونا بر این کشور تحمیل شده است.
محققان بهداشت فدرال روز چهارشنبه گزارش دادند که در سال 2021، متوسط آمریکایی می تواند تا سن 76 سالگی زندگی کند. این رقم نشان دهنده از دست دادن تقریباً سه سال از سال 2019 است، زمانی که آمریکایی ها می توانستند انتظار داشته باشند به طور متوسط نزدیک به 79 سال زندگی کنند.
مرکز ملی آمار بهداشت گزارش داد که این کاهش به ویژه در میان بومیان آمریکا و بومیان آلاسکا شدید بوده است. میانگین امید به زندگی در این گروه ها تنها در سال 2020 چهار سال کاهش یافت.
کاهش تجمعی از زمان شروع همه‌گیری، به طور متوسط بیش از شش سال و نیم، امید به زندگی را در میان بومیان آمریکا و بومیان آلاسکا به 65 نفر رسانده است – همتراز با رقم تمام آمریکایی‌ها در سال 1944.
در سال 2021، کوتاه شدن طول عمر در میان آمریکایی‌های سفیدپوست بیشتر از سیاهپوستان آمریکایی بود که شاهد کاهش بیشتری در سال اول شیوع همه‌گیری بودند.
گزارش جدید نشان می‌دهد در حالی که همه‌گیری منجر به کاهش امید به زندگی شده است، افزایش مرگ‌های تصادفی و مصرف بیش از حد مواد مخدر نیز نقش داشته است، همانطور که مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی، بیماری مزمن کبدی و سیروز نیز نقش داشته است.
تا به حال، کارشناسان عادت داشته اند تغییرات امید به زندگی را با افزایش ماه ها و نه سال ها اندازه گیری کنند.
رابرت اندرسون، رئیس آمار مرگ و میر در NCHS گفت: «حتی کاهش اندک امید به زندگی به میزان یک دهم یا دو دهم سال به این معنی است که در سطح جمعیت، افراد بسیار بیشتری نسبت به آنچه واقعاً باید پیش از موعد می‌میرند».
وی افزود: «این نشان دهنده تأثیر بسیار زیادی بر جمعیت از نظر افزایش مرگ و میر است.
دکتر استیون وولف، مدیر بازنشسته مرکز جامعه و سلامت در دانشگاه ویرجینیا کامنولث، کاهش امید به زندگی در ایالات متحده را “تاریخی” توصیف کرد.
در مورد همه گیری ویروس کرونا بیشتر بخوانید
او گفت، در حالی که سایر کشورهای پردرآمد نیز در سال 2020، اولین سال شیوع همه گیری، ضربه سختی خوردند، اما بیشتر آنها تا سال گذشته بهبود یافته بودند.
دکتر وولف گفت: “هیچ یک از آنها مانند ایالات متحده کاهش امید به زندگی را تجربه نکردند، و تعداد زیادی از آنها شاهد بازگشت امید به زندگی به حالت عادی بودند.”
وی گفت: آن کشورها کمپین‌های واکسیناسیون موفق‌تری داشتند و جمعیت‌هایی که تمایل بیشتری به اتخاذ اقدامات رفتاری برای جلوگیری از عفونت‌ها از جمله استفاده از ماسک داشتند، افزود: ایالات متحده به وضوح یک کشور دورتر است.
اما کرونا تنها مقصر نبود. دکتر آن بولاک، مدیر سابق درمان و پیشگیری از دیابت در آژانس خدمات بهداشتی فدرال هند و یک سازمان خدمات بهداشتی فدرال، گفت: مشکلات طولانی مدت سلامت – که ریشه در فقر، تبعیض و دسترسی ضعیف به مراقبت‌های بهداشتی دارد – بومیان آمریکا و بومیان آلاسکا را در برابر این ویروس آسیب‌پذیر کرده است. عضو قبیله چیپوا مینه سوتا.
از هر هفت بومیان آمریکا و بومیان آلاسکا یک نفر مبتلا به دیابت است که بالاترین میزان در بین گروه های نژادی یا قومی در ایالات متحده است و بسیاری با چاقی یا اضافه وزن دست و پنجه نرم می کنند. هر دو شرایط افراد را مستعد ابتلا به کووید-19 شدید می‌کند و خانه‌های چند نسلی شلوغ به این خطر می‌افزاید.
دکتر بولاک گفت: “شکی نیست که کووید در افزایش مرگ و میر در طی دو سال گذشته نقش داشته است، اما این مشکلات را شروع نکرد – همه چیز را بسیار بدتر کرد.”
نورین گلدمن، استاد جمعیت شناسی و روابط عمومی در دانشکده روابط عمومی و بین الملل پرینستون، گفت که میانگین امید به زندگی در این جمعیت ها در حال حاضر «کمتر از هر کشوری در قاره آمریکا به جز هائیتی است که حیرت انگیز است».
او گفت که ادامه این سقوط بسیار ناراحت کننده بود زیرا پس از یک کمپین موفق واکسیناسیون رخ داد، وی افزود: «جمعیت بومیان آمریکا در تلاش های واکسیناسیون بسیار خوب عمل کردند و این باعث شد ما احساس کنیم که سال 2021 به اندازه سال 2020 ویرانگر نخواهد بود. ”
او افزود: “این اشتباه بود و قورت دادن آن بسیار سخت است.”
آمریکایی‌های سفیدپوست دومین کاهش متوسط امید به زندگی را در سال 2021 مشاهده کردند، یعنی کاهش یک ساله، به 76.4 در سال 2021 از 77.4 در سال 2020. این کاهش شدیدتر از سیاهپوستان آمریکایی بود، یعنی هفت دهم سال. پس از آن، آمریکایی های اسپانیایی تبار که امید به زندگی آنها در سال 2021 تنها دو دهم سال کاهش یافت، قرار گرفت.
اما هم سیاهپوستان و هم آمریکایی‌های اسپانیایی تبار در سال 2020، اولین سال شیوع همه‌گیری، به شدت آسیب دیدند. میانگین امید به زندگی برای آمریکایی های اسپانیایی تبار با چهار سال کاهش از 81.9 در سال 2019 به 77.9 رسید. این رقم برای سیاهپوستان آمریکایی تقریباً به همان اندازه کاهش یافت و با بیش از سه سال کاهش به 71.5 سال در سال 2020 رسید.
آمریکایی‌های سفیدپوست کمترین کاهش را در سال اول همه‌گیری تجربه کردند، یعنی کاهش 1.4 سالی به 77.4 از 78.8. به گفته محققان فدرال، امید به زندگی برای سفیدپوستان و سیاه پوستان آمریکایی اکنون به کمترین میزان از سال 1995 رسیده است.
آسیایی‌آمریکایی‌ها بالاترین امید به زندگی را در میان گروه‌های نژادی و قومی که در این تحلیل جدید گنجانده شده بودند، داشتند: به طور متوسط 83.5 سال. این رقم در سال گذشته تنها اندکی کاهش یافت، از 83.6 در سال 2020.
این بزرگترین کاهش امید به زندگی در ایالات متحده در طول یک دوره دو ساله از اوایل دهه 1920 بود، زمانی که امید به زندگی در سال 1923 به 57.2 کاهش یافت. این کاهش ممکن است به نرخ بالای بیکاری و خودکشی مرتبط باشد. یک رکود اقتصادی اولیه و همچنین افزایش شدید مرگ و میر در میان مردان و زنان غیرسفید پوست.
دکتر وولف گفت، اگرچه سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده یکی از بهترین ها در جهان است، اما آمریکایی ها از چیزی رنج می برند که کارشناسان آن را “مضرات سلامت ایالات متحده” نامیده اند، که ترکیبی از تأثیرات است که بهزیستی را از بین می برد.
اینها شامل یک سیستم مراقبت بهداشتی پراکنده و سود محور است. رژیم غذایی نامناسب و عدم فعالیت بدنی؛ و عوامل خطر فراگیر مانند سیگار کشیدن، دسترسی گسترده به اسلحه، فقر و آلودگی. او افزود که این مشکلات برای گروه های به حاشیه رانده شده با نژادپرستی و جداسازی ترکیب شده است.
دکتر وولف گفت که نتیجه این امر، بار بیماری در میان آمریکایی‌ها و امید به زندگی کوتاه‌تر در مقایسه با کشورهای با درآمد بالا در دو دهه گذشته است.
بیش از یک میلیون آمریکایی بر اثر کووید-19 جان خود را از دست داده اند و در سال 2021 نسبت به سال 2020 با وجود در دسترس بودن واکسن، تعداد بیشتری جان خود را از دست دادند. تا به امروز، تنها دو سوم آمریکایی ها به طور کامل واکسینه شده اند و تنها یک سوم واکسن تقویت کننده تزریق کرده اند.
دکتر وولف گفت: «جمعیت سفیدپوست در سال 2021 نسبت به جوامع رنگین پوست، علاوه بر بومیان بومی آمریکا و آلاسکا، عملکرد بدتری داشتند. من فکر می‌کنم این بسیار گویاست: این نشان‌دهنده تلاش‌های بیشتر سیاهپوستان و اسپانیایی‌ها برای واکسینه شدن، پوشیدن ماسک و اتخاذ تدابیر دیگر برای محافظت از خود، و تمایل بیشتر در جمعیت سفیدپوست برای عقب‌نشینی از این رفتارها است.
شکاف طول عمر بین مردان و زنان نیز در سال 2021 چند ماه افزایش یافت. زنان آمریکایی اکنون می توانند انتظار داشته باشند که 79.1 سال زندگی کنند، تقریباً شش سال بیشتر از مردان که میانگین امید به زندگی آنها در سال گذشته 73.2 بود.
فاصله طول عمر بین دو جنس پس از کاهش بین سال های 2000 و 2010 به حدود پنج سال، بیش از یک دهه است که در حال افزایش است.
